BiMax Wrocław

BiMax.
Operacja dwuszczękowa

kiedy zaleca się osteotomię dwuszczękową

operacja dwuszczękowa przed i po – efekty

BIMAX to powszechnie przyjęty skrót angielskiej nazwy operacji dwuszczękowej (bimaxillary jaw surgery). Inna nazwa tej procedury to osteotomia dwuszczękowa. To procedura, w której lekarz – specjalista chirurgii szczękowo-twarzowej – przy użyciu stosownych narzędzi i technik, może w szeroko pojęty sposób korygować szczękę i żuchwę. Bardziej dokładne opisy zabiegów zawarliśmy w zakładkach o procedurach LeFort I i BSSO (są to dwie składowe zabiegu dwuszczękowego).

Umów się na konsultację

Informacja dla pacjentów NFZ

osteotomia dwuszczękowa

BiMax. Na czym polega osteotomia dwuszczękowa?

Czym jest operacja dwuszczękowa? Dla wyjaśnienia tego zagadnienia warto uściślić podstawowe nazewnictwo. Kości szczękowe to szczęka i żuchwa. Szczęka jest to kość górnego, a żuchwa jest to kość dolnego łuku zębowego. Operacja dwuszczękowa to więc taka, która dotyczy obu kości szczękowych. Z samej nazwy wynika więc, że BIMAX to zabieg korygujący zarówno szczękę jak i żuchwę (a co za tym idzie – górny i dolny łuk zębowy). Z kolei osteotomia jest to procedura chirurgiczna polegająca na kontrolowanym „przecięciu” kości. Użycie słowa „przecięcie” jest w tym miejscu znacznym uproszczeniem, ale w języku polskim brak stosownego synonimu.

Zabieg pozwala na jednoczasową, kompleksową korektę licznych nieprawidłowości zarówno samego zgryzu, jak i szkieletu twarzoczaszki. W odróżnieniu od zabiegów jednoszczękowych zabieg BIMAX może być wykonany również u pacjentów bez obecnej wady zgryzu (oczywiście muszą zostać stwierdzone wskazania do takiego postępowania). Czy zatem każdy pacjent powinien mieć wykonany zabieg dwuszczękowy, a zabiegi jednoszczękowe nie powinny być wykonywane? Bynajmniej. Zabiegi jednoszczękowe są świetnym sposobem leczenia określonych wad zgryzu. Ponadto często rozwiązanie podstawowego problemu, jakim jest wada zgryzu, wiąże się z dodatkowymi korzyściami dla pacjenta jak poprawa rysów twarzy, szerokości dróg oddechowych, komfortu snu.

osteotomia dwuszczękowa

BiMax. Kiedy się go wykonuje?

Kiedy wykonujemy zabieg dwuszczękowy? Ogólnie rzecz biorąc wszędzie tam, gdzie zabieg jednoszczękowy jest niewystarczający, a więc w przypadkach, gdy występują:
– znacznie nasilone szkieletowe wady zgryzu
– liczne asymetrie twarzy i łuków zębowych
– znaczne zwężenie dróg oddechowych
– chęć poprawy profilu wykraczająca poza możliwości zabiegu jednoszczękowego

Przygotowanie do zabiegu Bimax

U pacjentów ze szkieletową wadą zgryzu leczenie operacyjne najczęściej poprzedzone jest leczeniem ortodontycznym. W konsekwencji szkieletowej wady zgryzu występuje brak możliwości prawidłowego zagryzienia zębów. Organizm próbuje kompensować tę nieprawidłowość poprzez zmianę położenia i nachylenia zębów – tak, aby uzyskać chociaż częściowe kontakty między górnymi a dolnymi zębami. Odwróceniem tych mechanizmów jest więc tzw. dekompensacja ortodontyczna. W trakcie dekompensacji ortodontycznej lekarz ortodonta przy użyciu aparatów ortodontycznych powoduje przesunięcia zębowe w taki sposób, by w wyniku operacji możliwe było uzyskanie prawidłowego zgryzu. W efekcie proces ten trwa najczęściej około dwóch lat.

Osteotomia dwuszczękowa – kwalifikacja do zabiegu

Ważnym jest, aby na początku przygotowania do leczenia operacyjnego pacjent został skonsultowany przez chirurga szczękowo-twarzowego. Podczas wstępnej kwalifikacji oceniany jest przede wszystkim stan ogólny zdrowia pacjenta i ewentualne przeciwwskazania do takiego leczenia. Należy pamiętać więc, by dostarczyć chirurgowi wszelkich informacji o bieżących chorobach, przyjmowanych lekach, uczuleniach, a także o zabiegach operacyjnych przebytych w przeszłości. Na podstawie badania klinicznego, analizy badań radiologicznych (pantomogram, RTG cefalometryczne, tomograf komputerowy) oraz oceny modeli diagnostycznych uzębienia chirurg szczękowo-twarzowy wydaje opinię, czy i w jakim zakresie pacjent kwalifikuje się do zabiegów z zakresu chirurgii ortognatycznej. Ważnym jest, aby na pierwszą konsultację u chirurga szczękowo-twarzowego dostarczyć pisemny, wstępny plan leczenia ortodontycznego – wówczas chirurg będzie mógł się do niego odnieść, co zmniejszy ilość konsultacji, a w efekcie skróci okres leczenia.

Pacjenci decydujący się na leczenie ortognatyczne z powodu obturacyjnych bezdechów sennych lub niezadowalającej estetyki twarzy nie zawsze wymagają leczenia aparatem ortodontycznym, nie mniej jednak dla uzyskania optymalnych efektów bywa ono konieczne. Pacjenci cierpiący na bezdechy na pierwszą wizytę powinni tym samym dostarczyć wynik badania polisomnografii (tj. badania oceniającego stopień nasilenia bezdechów sennych).

Po zakończeniu dekompensacji ortodontycznej następuje faza bezpośredniego przygotowania do zabiegu. W trakcie tego okresu dokonywana jest finalna analiza wady zgryzu połączona z wykonaniem cyfrowego planu operacji (virtual 3D surgical planning). Dzięki odpowiedniej obróbce badania tomografii komputerowej i skanów uzębienia możliwe jest następnie precyzyjne zaplanowanie niezbędnych przemieszczeń w zakresie szkieletu twarzoczaszki. Planowanie połączone jest z wykonaniem tzw. szablonów/płytek operacyjnych, które pozwolą na bloku operacyjnym przenieść plan wirtualny na rzeczywiste warunki.

Podczas przygotowania do zabiegu operacyjnego wskazane jest odbycie konsultacji z fizjoterapeutą biegłym w rehabilitacji układu stomatognatycznego (tj. mięśni żucia, stawów skroniowo-żuchwowych), logopedą oraz psychologiem. Bezwzględnie konieczne jest również wyleczenie wszystkich ubytków próchnicowych oraz innych stanów chorobowych jamy ustnej przed przystąpieniem do leczenia operacyjnego.

Bimax – przed zabiegiem

Do szpitala należy zabrać:
– środki higieny osobistej, wygodną odzież i piżamę
– szczoteczkę do zębów z małą główką i miękkim włóknem, pastę do zębów z fluorem
– płyn do dezynfekcji jamy ustnej na bazie chlorheksydyny (np. Eludril, Corsodyl)
– roztwór wody morskiej w aerozolu do nawilżania nosa i zatok
– krople udrażniające do nosa (np. xylogel, otrivin, nasivin)
– zestaw wyciągów (gumek) ortodontycznych (od lekarza ortodonty)
– chłodzące żele do zamrażania
– dokumentację radiologiczną (RTG, tomograf)
– zaświadczenia od lekarzy innych specjalności o braku przeciwwskazań do operacji (w przypadku pacjentów obciążonych innymi chorobami)
– wyniki badań laboratoryjnych jeśli zalecono ich wykonanie

Bimax – po zabiegu

W zależności od zakresu zabiegu pacjent spędza w szpitalu na obserwacji od jednego do kilku dni. W trakcie hospitalizacji podawane są stosowne leki, wykonywane są również badania kontrolne i ocena wczesnego gojenia.

Po zabiegu należy nade wszystko przestrzegać następujących zaleceń:
– dieta płynna/papkowata przez 6 tygodni
– zakaz intensywnego wydmuchiwania nosa przez 4 tygodnie
– stosowanie leków wg zaleceń z wypisu
– zgłaszanie się na zalecone wizyty kontrolne
– dbanie o higienę jamy ustnej
– odpowiednia podaż płynów (minimum 2 litry niekalorycznych płynów na dobę)
– utrzymywanie unieruchomienia międzyszczękowego (wyciągi ortodontyczne)
– oszczędzający tryb życia przez 6 tygodni

Stosowanie się do zaleceń i współpraca z chirurgiem w okresie pozabiegowym pozwoli zoptymalizować proces gojenia. Oczekuje się, że po 6 tygodniach nastąpi zrost kości. Obrzęki pozabiegowe ulegają znacznej redukcji w ciągu pierwszych dwóch tygodni od zabiegu, zaś ich pełne ustąpienie i adaptacja tkanek miękkich do nowych warunków kostnych trwa jeszcze przez kilka kolejnych miesięcy. Dla optymalizacji gojenia tkanek miękkich wskazana jest współpraca z fizjoterapeutą. Zalecana jest również rehabilitacja logopedyczna.

Cennik